Tokom prethodnih trideset dana, od kada smo poslednji put pisali u ovoj rubrici, pojavili su se mnogi dobri spotovi u raznovrsnim muzičkim žanrovima, od kojih smo posebno izdvojili nove video radove Bojane Vunturišević i Natali Dizdar u regiji. Za razliku od razočaravajućeg izdanja Morisija, evo pet inostranih i pet regionalnih izvođača koji su kvalitetom svojih spotova obilježili završetak kalendarske godine.
Sinoć je mlada rediteljka Hana Jušić svečano otvorila drugo izdanje Podgorica Film Festivala, nakon čega je podgorička publika pogledala njen nagrađivani debi “Ne gledaj mi u pijat”, inače hrvatski kandidat za Oskara za kategoriju najbolji strani film. Na programu festivala koji se podjednako bavi kratkim, srednjim i dugim metrom našla su se i ostvarenja domaćih autora, dugometražna “Iskra” u režiji Gojka Brkuljana, i kratkometražno ostvarenje “SOA” reditelja Dušana Kasalice, za koji je (i ove godine)nagrađen na renomiranom Sarajevo Film Festivalu. Pobjednik SFF-a, tačnije takmičarske dugometražne selekcije, “Strašna majka” gruzijske rediteljke Ane Urushadze, biće prikazan poslednjeg dana festivala koji traje do 9. decembra uveče, kao i najbolji film uvijek pažljivo probrane kratkometražne selekcije slavnog sarajevskog festivala . U pitanju je dvadesetominutni film Antonete Alamat Kusijanović “U plavetnilo” koji je crnogorsku premijeru imao na Festivalu Novi Val u Budvi, a u Podgorici se premijerno prikazuje 8. decembra, neposredno prije Berkuljanovog debija. Gost festivala biće i režiser Goran Marković, čiji novi film “Mnoštvo i manjina” prati dešavanja pozorišne trupe koja iz Beograda kreće na Kosovo kako bi igrala komad “Govorna mana”, tematski na tragu autorovog izvrsnog filma “Turneja”.
Krasna, predzimska balada nekadašnje pjevačice grupe Detour koja će se naći na njenom prvom solo albumu, nadamo se u februaru sledeće godine kako je i najavljeno, dobila je zvanično “uprizorenje”.
Spot za pjesmu čiji tekst i muziku potpisuje Maja Posavec zajednički je autorski projekat niza snimatelja pod vođstvom Damiana Nenadića, koji nije zadavao zadatke kolegama i koleginicama, ali su svi redom odabrali ženu kao centralnu figuru u kadru – u duhu ženske perspektive kojom numera progovara. Ipak, dječak koji se pojavljuje u završnici ključ je za otključavanje tematske preokupacije talentovane autorke.
Gotovo taktilna je ova očaravajuća pjesma jer je njenu prefinjeno nijansiranu, takoreći kamernu melanholiju bezmalo moguće opipati; taj osjećaj taktilnosti, dirljivo (s)jedinjenje poetske i muzičke komponente, te besprekorna, povrh svega suptilna interpretacija čine je jednom od najdivnijih pop numera u okviru regionalne produkcije 2017. godine.
Jedan od najznačajnijih živih muzičara ispunio je obećanje i otvorio arhivu (skoro) svih albuma koje je ikada snimio: besplatno se mogu preslušavati do 30. juna 2018. godine, a potom će, kako stoji u mejlu koji dobija svaki registrovani korisnik, biti naplaćivana “simbolična naknada”. Obiman arhivski materijal, ne samo audio snimaka nego i video materijala i isječaka iz štampe, datira od 1963. godine odnosno singla “The Sultan” koji je snimio prije nego je postao član čuvene grupe Buffalo Springfield, pa sve do tek objavljenog, sjajnog albuma “The Visitor” koji nažalost ne možemo slušati na sajtu http://www.neilyoungarchives.com/
Njujorški krug filmskih kritičara proglasio je “Lady Bird” najboljim filmom godine, a za najbolju glumicu Siršu Ronan. Ona tumači mladu junakinju u drami o odrastanju koja je prije nekoliko dana postala najbolje ocijenjeni film u istoriji sajta Rotten Tomatoes, unisono hvaljen od strane 170 kritičara! Ocjene pomenutih njujorških kritičara indikativne su za nominacije za Oskara, a najčešće nagrađuju nezavisne filmove kako bi članovima Američke akademije ukazali na kvalitetne filmove na koje bi trebalo da obrate pažnju prilikom odlučivanja o nominacijama za prestižne nagrade. Ronanova je već dva puta bila nominovana za Oskara, za filmove “Pokajanje” i “Bruklin” i skoro da je izvjesno da će tako biti i ovog puta, iako je konkurencija veoma jaka.
Na sreću, u spotu za “Jacky's Only Happy When She's Up on the Stage”, inače jednu od solidnijih pjesama sa albuma koji je nanizao ispodprosječne ocjene kritike, već vidno ostarjeli junak naše mladosti nije samo smiješan nego prvenstveno simpatičan, jer uprkos sve lošijim, čak nepodnošljivim klipovima, a nažalost i albumima, i dalje ne prestajemo da volimo Stivena Patrika. A njemu kao da nije stalo, ni malo, ne daje ni peni za mišljenje fanova, niti za estetiku.
