Borisav Bora Đorđević preminuo je danas, u bolnici u Ljubljani, usred komplikacija zbog hronične bolesti pluća. 

Legendarni frontmen rok grupe Riblja Čorba i jedan od najboljih (ne samo rok) pjesnika bivše Jugoslavije sišao je sa scene u 73. godini. Poslednji nastup pred publikom imao je ove godine, tako da je cijeli životni vijek, a konkretno najmanje pet decenija, proveo na muzičkim i inim binama.

Nakon niza sastava u kojima je bio kao klinac, počev od daleke 1965. godine, te nekoliko manje znanih bendova (uključujući Grupu Zajedno), njegov prvi ozbiljniji angažman kao tekstopisca, ali i kompozitora, bio je u kultnoj grupi Suncokret. Sredinom sedamdesetih godina osnovao je ovaj dragocjeni sastav, koji bismo mogli okarakterisati kao jugoslovenski folk-rok (pri čemu odrednica folk nema dodirnih tačaka sa narodnjacima, iako je pomenuta grupa inspiraciju crpila i iz narodnih tj. izvornih pjesama). U prvobitnoj postavi benda bio je gitarista Nenad Božić, te Vesna Rakočević i Snežana Jandrlić. Vesna uskoro napušta bend, a pridružuju se Biljana Bilja Krstić i Gorica Popović, nešto kasnije i basista Bata Sokić. Zajedno su zaslužni za izuzetan album “Moje bube”, objavljen 1977. godine, koji nikada nije dobio zasluženo priznanje u okviru jugoslovenske pop muzike, niti su ozbiljnije razmatrane te Borine formativne godine u kojima je praktično stasao kao tekstopisac, a na neki način i kao pjevač – iako je tada pjevao samo bek vokale…

Za jednu od najljepših pjesama sa tog delikatnog albuma, “Moje tuge”, Bora potpisuje i tekst i muziku.

Bruno Mars i Lejdi Gaga usnimili su srcedrapateljnu baladu, uz promo fotografiju koja (pogrešno) upućuje slušaoca da je riječ o kantri pop pjesmi. Bruno je pisao numeru dok je Gaga radila na svom sledećem albumu, pozvao je u studio i zatim su odlučili da to bude duet singl. Komercijalni efekat u svakom slučaju neće izostati, a čemu će kumovati video klip koji je Mars ko-režirao, uz obilato kruženje kamere oko dvije velike pop zvijezde. Epitet velika ne odgovara pjesmi koju izvode, ali izvođačka hemija (po)stoji, kao što se da primjetiti… Moguće da ćemo simpatični autfit pamtiti duže nego duet singl skockan samo za njine obožavaoce.

Džon Majal bio je jedna od najznačajnijih figura u istoriji britanske bluz i rok muzike, tokom druge polovine šezdesetih u manjoj ili većoj mjeri mentor impresivnoj grupi (ingenioznih) muzičara: Eriku Kleptonu, Piteru Grinu, Miku Tejloru, Džeku Brusu, Miku Flitvudu i Džonu Mekviju, da pomenemo samo one najpoznatije i najtalentovanije. Možda je najveći uticaj imao na Kleptona, čije ime stoji uz ime rodonačelnika britanskog bluza na njihovom jedinom zajedničkom albumu pod nazivom “Blues Breakers”. U to vrijeme zajedno su preslušavali, po Erikovim riječima, Majalovu izuzetnu, “nevjerovatnu kolekciju ploča”, a gitarističku vještinu koju je Klepton već pokazao u grupi The Yardbirds, sredinom tih zlatnih šezdestih usavršavao je, između ostalog, i u sobičku, u kući svog svojevrsnog tutora, istovremeno učeći i od bluz velemajstora Roberta Džonsona, Otisa Raša, Fredija Kinga – čijim su songovima dodali soničnu snagu i sopstvenu srčanost na pomenutom, antologijskom albumu iz 1966. godine.

Džon je bio zahtjevan kao učitelj, a o njegovom umijeću i prvenstveno znanju, svjedoči činjenica da su svi pomenuti muzičari, ubrzo postale legende rokenrola, proslavivši se u (super)grupama kakve su Cream i Fleetwood Mac, da ne pominjemo Tejlora kojii je zasvirao sa Stousima nakon nesrećne smrti Brajana Džonsa…