Nakon pandemijske oskudice počinju da pristižu neki ljepši dani za filmofile, i najave za potencijalne bisoskopske hitove. To će sasvim sigurno biti visokobudžetni, već na prvi pogled (vizuelno) impresivni filmovi Baza Larmana i Džordana Pila, a arthaus kina i naravno festivali mogu samo računati na još jedan od naslova iz sve jače savremene bugarske filmografije. Ako nekog zanima, uzgred pominjemo da se pojavio i trejler za najnoviji erotski triler Edrijena Lina, čiji su glavni aduti sve popularnija Ana de Armas i Ben Aflek u naizgled drukčijem izdanju.

Sinoćnji koncert u beogradskom Domu omladine bio je prilika da dio fanova, kojih nije mali broj, nakon dužeg vremena uživo uživa u pjesmama bečejskog benda Eva Braun. Pored mnogih hitova koji su obilježili muziku prethodne, evo već skoro tri decenije, izveli su i najnoviji singl, premijerno predstavljen prošle sedmice.

“Ti si sve” je još jedna l(ij)epa ljubavna numera Gorana Vasovića, u stihovima direktna, najiskrenije romantična, sentimentalna ali odmjerena. Povrh toga orkestrirana i poletna, samo što ne poleti na krilima Ljubavi. Sadrži i stih “vrati me u osamdesete”, što naravno nije potrebno dodatno pojašnjavati. Šezdesete i osamdesete bile su i ostale inspiracija, za svaki relevantan pop sastav. Uostalom, posle tih, za mnoge mitskih osamdesetih, nije bilo previše velikih pop bendova: u suštini pored neprežaljenog Vlade Divljana i njegovog stars sastava, Eva Braun je vjerovatno najznačajniji, najvoljeniji i – najdugovječniji.

Najveći broj nominacija za najprestižniju filmsku nagradu ima već mnogostruko nagrađivani film „Šape pasje“ (Power of the Dog) u produkciji Netfliksa, ukupno 12,  među kojima su i one najvažnije nominacije: za najbolji film, za režiju Džejn Kempion, za adaptirani scenario (koji takođe potpisuje novozelandska filmska autorka), glavnog glumca (Benedikt Kamberbarč) i čak dvije nominacije za sporednog glumca (Džesi Plimons, kao i veliki favorit Kodi Smit Mekfi), zatim za sporednu glumicu koju je zaslužila Kirsten Danst, najboljeg snimatelja (Ari Vegner), filmsku muziku koju je komponovao Džoni Grinvud i scenografiju...

Sasvim je sigurno da će Kempion podići barem jednu statuu američke Akademije filmske umjetnosti i nauke, a za najbolju režiju takmiči se sa Kenetom Branom, Polom Tomasom Andersonom, Stivenom Spilbergom i Rijusuke Hamagučijem. Hamagučijev film „Povezi me" (Drive My Car) dobio je nominaciju u kategoriji najbolji film, a tu su još pomenuto ostvarenje Džejn Kempion, zatim Branin „Belfast“ , Andersonova „Pica od sladića“, potom „Ne gledaj gore“ Adama Mekeja, „CODA“, „Ulica noćnih mora“ u režiji Giljerma del Toroa (koji još uvijek možete pogledati u bioskopima), zatim „Kralj Ričard“ i „Dina“. SF kino hit Denija Vilneva dobio je čak 10 nominacija. Slijede Spilbergova verzija „Priče sa zapadne strane“ i film o odrastanju Keneta Brane i njegovom rodnom Belfastu, sa po 7 nominacija... Prije samo nekoliko dana objavljene su i nominacije za BAFTA nagrade, a Britanska filmska akademija ima slične (ključne) favorite: "Belfast" je skupio šest nominacija, "Šape pasje" osam a "Dina" čak jedanaest nominacija. Za razliku od britanske, članovi američke Akademije nisu dali dovoljno glasova Lejdi Gagi, što pojedini mediji ističu kao iznenađenje.

Jedan od beskompromisnih aktera alternativne scene, u SFRJ i nakon nje, preminuo je 4. februara, posle duže i teške bolesti, javili su brojni mediji. Jedan je od osnivača bluz-rok grupe Buldožer, onih koji su pljunuli istinu u oči u vrijeme kada se tek naslućivalo neko “novo vrijeme” koje će uslijediti, jedan dio publike šokirajući a fanove oduševljavajući žestoko satiričnim stihovima, skoro bez premca na našem podneblju. U pomenutom bendu Marko Brecelj je proveo četiri godine, počev od 1975. kada snimaju antologijski debi “Pljuni istini u oči”, jedan od najvažnijih albuma jugoslovenske rok scene. Kao pjevač i kompozitor, sa kolegama iz te slavne slovenačke, progresivne muzičke trupe, kreira i vanserijski, u to vrijeme kontroverzni album “Zabranjeno plakatirati” (1977.), te muziku za film “Živi bili pa vidjeli” dvije godine kasnije, a posebne priče se pripovjedaju o njihovim u najmanju ruku neobičnim scenskim nastupima.

Kultna italijanska glumica preminula je u 91. godini, prenose svjetski mediji. Rimljanka koja je šarmirala filmofile širom svijeta, a čini se posebno u domovini i bivšoj Jugoslaviji. Vrhunac višedecenijske glumačke karijere doživjela je kao muza Mikelanđela Antonionija, u nizu antologijskim filmova iz prve polovine šezdesetih godina: “Avantura”, “Noć”, „Pomračenje“, „Crvena pustinja“. Bila je neodoljiva kao otuđena protagonistkinja navedenih art drama, kao i u petparačkim, umjetnički slabašnim ostvarenjima poput “Modesti Blejz”, u kome je igrala istoimenu heroinu devete umjetnosti.

S velikim uspjehom je glumila u komedijama koje je režirao Mario Moničeli, naročito se istakavši kao priprosta “Djevojka sa pištoljem” koncem šezdesetih godina, za koju ulogu je osvojila brojne nagrade. Zapaženu rolu ostvarila je i u klasiku Luisa Bunjuela “Fantom slobode”, sredinom sedamdesetih, a pretposlednji put nastupa u filmu “Skriveni skandal”, koji je sama režirala 1990. Na festivalu u Veneciji 1995. godine primila je Zlatnog lava za životno djelo.

Odisala je osobitom elegancijom i senzualnom ženstvenošću, kako na filmskom platnu tako i u stvarnosti. Umrla je kao supruga manje poznatog režisera Roberta Rusoa, s kojim je provela tri poslednje decenije svog života, a zajedno su snimili romantičnu dramediju “Flert”. Pored glume, nezboravna Monika Viti takođe se bavila pisanjem, te bila i ostala inspiracija italijanskim i inim damama. Pamtićemo je podjednako kao ikonu modernističkih (umjetničkih) filmova, i kao harizmatičnu heroinu brojnih komičnih i romantičnih avantura, na kojima su odrastale generacije gledalaca u drugoj polovini XX vijeka.