Dan posle audio premijere “poslednje pjesme Bitlsa“, naslovljene „Now and Then“, stigao je prateći video u režiji velikog Pitera Džeksona, koji oživljava onaj neporecivi, neodoljivi, neobuzdani šarm liverpulske četvorke kojim su osvojili cijeli svijet, inače jedan od ključnih razloga njihove vrtoglave slave i, pride, nezgasle ljubavi neprebrojnih fanova sada već mnogo, mnogo generacija.

Taj nesvakidašnji, potpuno razdragani, bezbrižni duh četvorice nestašnih dječaka, naizgled uvijek spremnih na salve duhovitosti i brzopotezne doskočice, na fizičke "poskočice" po potrebi, kulminira kontinuirano negdje sve do „Ljeta ljubavi“, ali čak i u poznoj fazi djelovanja prepoznatljivi, skoro neuhvatljivi šeretluk (iako jenjava) povremeno provejava u prizorima zajedničkog snimanja, kada su nastajala njihova najzaokruženija, završna remek-djela. Uostalom, to je vidljivo i u monumentalnom dokumentarcu „The Beatles: Get Back“.

Dakle, nije samo genijalnost na muzičkom planu, konkretno revolucionarno pomjeranje granica, usložnjavanje strukture i teksture pop i rok muzike ono što ih čini najvećim – ili, ako insistirate, jednim od najvećih bendova ikada – nego je njihova harizmatična pojavnost, prezentacija, spontanost u nestašlucima pred kamerama, povrh svega iznimna inteligencija raznih, raznovrsnih javnih prestupa ono što izdvaja Džona, Pola, Džordža i Ringa od većine njihovih savremenika, takođe izvanrednih, nerijetko ingenioznih muzičara koji su stvarali tokom legendarnih Šezdesetih.

Na sinoć održanoj 95. dodjeli nagrada Američke filmske akademije ubjedljivo je trijumfovala ekipa filma ”Sve u isto vrijeme“, pokupivši skoro sve značajnije Oskare.

Oskara za režiju dobili su režiseri imenjaci, Danijel Kvan i Danijel Šajnert, takođe nagrađeni za najbolji originalni scenario i najbolji film. Jedno od iznenađenje je Oskar za najbolju glumicu koji je osvojila Mišel Jeo, glumica porijeklom iz Malezije koja se proslavila početkom dvijehiljaditih, ulogom u slavnom spektaklu "Pritajeni tigar, skriveni zmaj", a nagrađena je za žanrovski srodnu ulogu u filmu "Sve u svoje vrijeme", iako je veliki favorit bila Kejt Blančet za ulogu u filmu „Tar“; nominovane u istoj kategoriji su bile i Mišel Vilijams za film „Fabelmanovi“, Ana de Armas za „Plavušu“ i Andrea Rajsborou za ulogu u filmu „Za Lesli“.

Oskara za najboljeg glumca osvojio je Brendan Frejzer, po mnogim mišljenjima zasluženo, za ulogu u filmu Darena Aronofskog „Kit“. Za najbolju sporednu mušku ulogu nagrađen je glumački povratnik Ke Huj Kvan, a za najbolju sporednu žensku ulogu čuvena Džejmi Li Kertis, oboje za (multi)žanrovski hit ”Sve u isto vrijeme“, spektakularnu SF komediju koja je potvrdila čak 7 od ukupno 11 nominacija.

Zlatnu Palmu u Kanu po drugi put je osvojio danski sineasta Ruben Estlund, za beskompromisnu socijalnu satiru “Trougao tuge”, još snažnije angažovan film nego li maestralni “Kvadrat” (Skver) za koji je takođe zaslužio prestižno priznanje Kanskog filmskog festivala prije nekoliko godina.

Gran pri festivala podijeli su kultna francuska rediteljka Kler Deni i Lukas Dont, prethodno dobitnik Zlatne kamere (za najboljeg debitanta) za film “Djevojka” na istom, i dalje najznačajnijem filmskom festivalu.

Za najbolju režiju nagrađen je južnokorejski maestro Čan-Vuk Park za najnoviji, kako kritičari kažu “hičkokijanski triler”, dok su Nagradu žiriji dobili čuveni poljski reditelj Ježi Skolimovski (“EO”) i belgijski režiserski duo Von Groningen i Vandermerč za film “Osam planina”. Njihovi slavni sunarodnici braća Darden, inače najnagrađivaniji par u istoriji (raznih) festivala, dobili su specijalno priznanje 75. festivala u Kanu.

Za najboljeg glumca proglašen je Song Kand Ho, južnokorejska filmska zvijezda koji se diljem svijeta proslavio u remek-djelu “Parazit”, a za najbolju glumicu proglašena je iranska glumica Zar Amir Ibrahimi.