Live
70 kulturnih događaja (koncerata, performansa,izložbi i instalacija) na tridesetak različitih lokacija, od gradske pijace preko ulica, trgova, vozila javnog prevoza, pa do pabova, tokom jučerašnjeg dana, a tokom večeri sve spektakularnim koncertom-performansom otvorena je jednogodišnja kulturno-umjetničko-zabavno-turistička manifestacija pod nazivom “Luka različitosti”. Rijeka, najveća hrvatska luka, od juče je i zvanično evropska prijestolnica kulture, a nepregledan je niz događaja koji je tim organizotora planirao i najavio, pa stoga preporučujemo da program proučite OVDE. U sklopu ovog organizaciono ogromnog projekta grade se i otvaraju nove zgrade i objekti kulture sufinansirani sredstvima iz EU fondova, pripremaju i realizuje više od 600 kulturno-umjetničkih i ostalih događaja, u čijem stvaranju učestvuje preko 250 kulturnih ustanova i organizacija iz Hrvatske i četrdesetak drugih zemalja Evrope i svijeta.
28. februara FEST će otvariti film Srdana Golubovića, “Otac”, koji će neposredno prije gala projekcije u Sava centru biti premijerno prikazan na Berlinskom filmskom festivalu, u programu Panorama. Glavni junak četvrtog dugometražnog ostvarenja jednog od vodećih srpskih režisera srednje generacije je naslovni lik (u tumačenju Gorana Bogdana) kojem su oduzeta djeca – samo zato što je siromašan…
48. izdanje uglednog Međunarodnog filmskog festivala u Beogradu zatvoriće jedan od najpoznatijih američkih glumaca, Džon Malkovič, izvođenjem muzičko-scenskog performansa u Kombank dvorani, u pratnji Alekseja Igudesmana, koji je poznat po svojim neobičnim obradama i izvođenjima Mocarta, Betovena, Šopena...
Festival traje do 8. marta, a pored čuvenog glumca koji trenutno briljira u Sorentinovoj seriji “Novi papa”, nagrada Beogradski pobednik za izuzetan doprinos filmskoj umetnosti biće uručene i istaknutom grčkom reditelju Kosti Gavrasu, autoru kultnih fimova “Nestala” i “Z” od kojih će potonji biti prikazan u selekciji FEST Klasik, a publika u Beogradu moći će premijerno da pogleda i njegov najnoviji film, rađen po memoarskoj knjizi Janisa Varufakisa koja govori o ekonomskoj krizi u Grčkoj i sukobu sa EU, sa indikativnim naslovom “Ponašajte se kao odrasli”.
Pored pomenutih, počasni gost ovogodišnjeg FEST-a biće i renomirani kanadski režiser Atom Egojan, koji će predstaviti film upravo pod nazivom “Počasni gost”, o mladoj nastavnici u srednjoj muzičkoj školi koja zbog optužbe učenika za (navodno) seksualno napastvovanje završi u zatvoru, najvjerovatnije nevina osuđena, i njenom komplikovanom odnosu sa čudnim ocem koga igra kultni glumac Dejvid Tjulis...
Najuži izbor romana u borbi za prestižnu NIN-ovu nagradu sastoji se od pet autora odnosno četiri književnika i jedne književnice od kojih je samo ime Slobodana Tišme poznato široj publici. Poznavaocima književnosti znan je i Saša Ilić, kao izuzetno oštar kritičar i suosnivač podliska “Beton” koji je pledirao da prekroji ustaljene književno-kritičarske paradigme prethodnih deceniju ili dvije, uključujući i politiku dodjele NIN-ove nagrade.
Čini se da je ove godine najuži izbor pokazao kako je ugledni žiri (u sastavu Branko Kukić, Ivan Milenković, Marjan Čakarević, Marija Nenezić i Teofil Pančić , kao predsjednik) u prvi plan stavio isključivo književni tekst a ne pređašnje djelo kandidata, pa je u užem krugu bio i Vidosav Stevanović, laureat 1986. godine, a u širem izboru ostao dvostruki dobitnik Dragan Velikić koji je bio nagrađen 2007. i 2015.
Iscrtavam zadnji segment Salcburške arhive, jurim, i kažem drugu preko telefona koji se sprema za veče kućne autoterapije anksioznošću, da sam gotov, da je sve uploadovano, i da stižem po njega odmah i prolijećem kroz tuš i mokar ulijećem u farmerke i kožnu jaknu, i promašujem vrat svojim zimskim parfemom, i letim niz stepenice, i ulazim i palim kola, i kao Raikonen stižem po Vuka (dobri Vule), i prelazimo most, i ignorišemo još dva crvena kao da bježimo od meksičkih kartela i, znojim se, hladan i nervozan što se posao odužio, i što kasnimo, i što je trebalo sve drugačije da bude, život je trebalo drugačiji da bude, stalno neka jurnjava, stalno neke, evo, evo upadosmo, ušli smo, i kao diverzanti, nečujnim koracima od po tri metra uklizavamo do srednjeg dijela među nešto publike i srcima koja kucaju trista na sat i maničnim stavljanjem telefona na silent, sijedamo pred veliko platno na kojem nas dočekuje Catherine Deneuve u najnovijem filmu, potcijenjenog maga, Martin Provosta (Sage Femme, 2017). Tačno smo pali na nakovanj, jer malj ljubavi u sceni koja nas je dočekala nas rastura u paramparčad i ček, ček - evo, izvadila je poruku sa prstenom, i čita poruku. Možda ipak ima nade! Sad će sve da se sredi! Brišem znoj, gledam u Vuka, a ona plače! Muka, izgleda da smo stigli samo da se iznerviramo... Agoniji sad nema kraja, ovaj film je taman kao život što je, ne znam ni što smo dolazili, u stvari ček, ne, ne, ima nade, evo poljupca, uh, 1-1, gol izjednačenja za ljubav, i izgleda ipak ima nade, uh, zašto smo se spremili na predaju tako rano, evo i ova situacijja izgleda da - mi je mozak u tornadu bioskopskog rituala.
