Singlovi
Postoje pjesme od kojih nas podilazi jeza jer se ne libe istine, pogađaju direktno (u) suštinu ne ustručavajući se. Takva je “Tišina”, naslovna numera novog albuma Sare Renar koji izlazi 28. oktobra, a koju sada imamo priliku čuti u sasvim drugačijem aranžmanu nego li krajem septembra, na njenoj, po opštem utisku dražesnoj, mini turneji po Crnoj Gori.
Generalno, atmosfera je ostala zagasito tamna sa znatno opasnijim zvukom klavijaturiste Zdeslava Klarića, obogaćena “bljeskovima” gitare Sare i Luke Gečeka, sve u sočnoj elektroničnoj produkciji Edija Cukerića i Konrada Mulvaja, sa puno pažnje za delikatni kontrast srcolomne teme i ove zapaljive izvedbe koja frca od elektriciteta.
Video potpisuje takođe stalni saradnik Gustav Golik koji je, slično autorki, zagrebao samu srž prolaznosti. A Renar je otišla i korak-dva dublje: pomilovala ju je… i zagrlila. U "Tišini".
Fantastične dionice na usnoj harmonici Mylutina, poznatijeg kao Milutin Petrović, zvonke gitare i primamljiva produkcija Željka Markuša (iz grupe Kristali), sastavni su elementi pjesme “Eldorado Blues”. Ključni sastojak ipak je bezgranična ljubav prema Hauardu Hoksu i vesternima, najviše prema jednom od kamena međaša ključnog američkog žanra, filmu “El Dorado” koji je režirao jedan od najuvaženijih i najvoljenijih reditelja XX stoljeća.
Scene iz antologijskog vesterna po kojem je ovaj singl imenovan projektuju se na platnu, u pozadini znanog filmskog režisera iz Beograda čija je naklonost prema mitologiji Divljeg Zapada odavno neskrivena, iako njegovo lice ostaje skriveno ispod kaubojskog šešira u spotu koji je korežirao. Na neodoljiv način ovaploćena je sva autorova naklonost u upravo obznanjenoj numeri, jednoj od najljepših country-rock&blues pjesama koje su nastale na Balkanu. Bluz nastao nedaleko od Nišvila, ostvarenje iz (nezapisanih) snova Zorana Magičnog Ćirića. Ukratko– magija Americane natopljena nepatvorenom Emocijom.
Ovogodišnji pobjednici banjalučkog Demofesta neposredno pred koncertni nastup u zagrebačkoj Tvornici kulture objavili su drugi singl sa budućeg albuma, u suštini neuro alt. rock koji bi se mogao podvesti pod slikovitu i maštovitu odrednicu zli-psiho-snovi-srce-puca-po-šavovima, koju je osmislio autor Ivan Ščapec povodom prvog singla sa istog (budućeg, očito sasvim posebnog) albuma prigodno nazvanog “Kritika čistog razuma”.
Razum se povlači pred egzaltiranom, ali ipak zauzdanom emocijom koja je dominantna u Ivanovim pjesmama iz stomaka, koji piše i tekstove i muziku, pjeva i svira gitaru. Ritam sekciju Seine, trija koji spaja Varaždin, Zagreb i Beograd, čine Boško Mijušković i Dimitrij Petrović, podjednako ubojiti na oba studijska snimka, a kako čujemo i na živim nastupima.
Spotove za obje (odlične) pjesme režirala je Marina Uzelac.
Jesen po pravilu donosi neke od najboljih albuma godine, a predivan duet Houp Sendoval i Kurta Vajla na najbolji način najavljuje treće autorsko izdanje pjevačice kultnog benda Mazzy Star. Sa njim prije tri godine nije uspjela da ponovi magiju pjesama s prvih albuma koje je snimila s gitaristom Dejvidom Robekom, ali ni sa prva dva (nedovoljno hvaljena) albuma nastala u saradnji sa bubnjarem još jednog kultnog benda - My Bloody Valentine. Colm O'Ciosoig je aktivan član Warm Inventions, svira nekolicinu instrumenata, producira i skupa sa Hope piše skrivene neopsihodelične klasike, poput ovog.
“Let Me Get There” traje punih sedam i po minuta ali svaki put kada je slušamo poželimo da traje još toliko.Vajlov vokal i njegova “lijena” interpretacija idealno se slaže sa jednim od najljepših ženskih glasova rock i pop muzike, toliko da poželimo da ovo muzičko putovanje potraje beskonačno. Ono što još više impresionira jeste činjenica da se (inače drugi) singl koji nas upoznaje sa albumom “Until The Hunter” isto tako mogao naći na nekom Kurtovom solo albumu, čak i na izuzetnom “Wakin on a Pretty Daze”. U izjavi za Uncut on ističe kako se “(na)ježio dok su snimali zajedno", te da je bio počastvovan saradnjom. Rezultat je, bez sumnje, jedan od najboljih dueta godine, a u to nas uvjerava svako novo slušanje...
