Brecelj ponovo stupa na solo karijeru 1979., dakle godinu prije komercijalno najuspješnijeg izdanje Borisa Belea i ostatka ekipe, “Izlog jeftinih slatkiša”, vrativši se svom početnom, kantautorskom impulsu. Naime, kao kantautor Marko je debitovao 1974. kada je njegov ekstremni talenat prepoznat iz prve - nagrađen je uglednom nagradom “Sedam sekretara SKOJ-a”, a postbuldožersko djelovanje obilježili su i pojedini alternativni hitovi poput pjesama “Radojka”, “Parada” ili “Seksi disko hit”. U decenijama koje su uslijedile, sarađivao je s mnogim alternativnim umjetnicima, ne samo muzičarima, nikada ne gubeći ironičnu oštrinu i žestinu, pa čak i potrebu za ismijavanjem raznoraznih društvenih deformacija i izvikanih veličina koje drugi nisu ni smjeli kritikovati, uključujući Katoličku crkvu.

Ostao je dosljedan (u) svojoj beskompromisnoj borbi protiv gluposti i malograđanskog duha, , bez pardona prema bilo kome ili bilo čemu, uvijek duhovit i ekscentričan kako na sceni tako i van nje, najčešće društveno i najširem smislu politički angažovan, a tokom dvijehiljaditih i konkretno na poziciji savjetnika mjesnog vijeća u Kopru. Nezavisna kulturna scena izgubila je jednog od esencijalnih propagatora i stvaralaca koji su živjeli u skladu sa vrijednostima koje su proklamovali, a posebno bitan ulog u izgradnji napredne i inventivne kulturne scene bilo je njegovo djelovanje unutar Buldožera – njihova avangardna muzika bila je u mnogo čemu ispred svog vremena, i smatra se da je utrla put Novom valu osamdesetih, posle čega ništa više nije bilo isto.

Prošlog vikenda napustio nas je i Predrag Peđa Vranešević, koji je takođe preminuo je nakon duge i teške bolesti, u 76. godini.

Širu popularnost stekao je u novosadskoj grupi Laboratorija zvuka, koju je osnovao sa bratom Mladenom, krajem sedamdesetih. Nalik Buldožeru, njihovi tekstovi bili su duhoviti i provokativni, ali znatno “lahkiji” i uglavnom erotske prirode. Često su koristili rege i ska ritmove, što je karakteristika kojom su šarmirali publiku širom ex YU, a naročito u Zagrebu. Njihovi nastupi su bili neobični, drugačiji i nekonvencionalni, inspirisani cirkuskim predstavama, pa i u tom smislu postoji načelna poveznica sa stvaralaštvom Marka Brecelja, Belea i drugova. Do sredine osamdesetih snimili su tri LP-ja, a povratnički album 1996. godine.

Braća Vranešević potpisuju i muziku za omiljene dječije programe “Poletarac”, “Fore i fazoni”, te kultne TV serijale “Varošarije” i“Priče iz Nepričave”, kao i filmsku muziku za “Oktoberfest”, “Pun mesec nad Beogradom”, “Original falsifikata” i druge.

Peđa Vranešević bio je i ostao alternativac, multimedijalni umjetnik koji se okušao u raznim vidovima primijenjene muzike, uključujući muziku za pozorište, između ostalog i “Gastarbajter operu” Želimira Žilnika. Njegova (i bratova) laboratorija zvuka bila je za mnoge inspirišuća i najčešće veoma osvježavajuća, stoga je šarenim slovima upisan u istorijat ovdašnje popularne muzike.