Džon Majal bio je jedna od najznačajnijih figura u istoriji britanske bluz i rok muzike, tokom druge polovine šezdesetih u manjoj ili većoj mjeri mentor impresivnoj grupi (ingenioznih) muzičara: Eriku Kleptonu, Piteru Grinu, Miku Tejloru, Džeku Brusu, Miku Flitvudu i Džonu Mekviju, da pomenemo samo one najpoznatije i najtalentovanije. Možda je najveći uticaj imao na Kleptona, čije ime stoji uz ime rodonačelnika britanskog bluza na njihovom jedinom zajedničkom albumu pod nazivom “Blues Breakers”. U to vrijeme zajedno su preslušavali, po Erikovim riječima, Majalovu izuzetnu, “nevjerovatnu kolekciju ploča”, a gitarističku vještinu koju je Klepton već pokazao u grupi The Yardbirds, sredinom tih zlatnih šezdestih usavršavao je, između ostalog, i u sobičku, u kući svog svojevrsnog tutora, istovremeno učeći i od bluz velemajstora Roberta Džonsona, Otisa Raša, Fredija Kinga – čijim su songovima dodali soničnu snagu i sopstvenu srčanost na pomenutom, antologijskom albumu iz 1966. godine.
Džon je bio zahtjevan kao učitelj, a o njegovom umijeću i prvenstveno znanju, svjedoči činjenica da su svi pomenuti muzičari, ubrzo postale legende rokenrola, proslavivši se u (super)grupama kakve su Cream i Fleetwood Mac, da ne pominjemo Tejlora kojii je zasvirao sa Stousima nakon nesrećne smrti Brajana Džonsa…
Među najznačajnije albume Džona Majala ubraja se “Hard Rain” iz 1967. godine, snimljen sa nepredvidivim Grinom, potom “The Turning Point” iz 1969. godine, takođe legendarna ploča i jedan od vrhunaca, ali ne tzv. Britanske bluz invazije, na kome je pored bluza modifikovao i svom izrazu prilagodio američku folk i takođe džez muziku.
U dekadama koje su slijedile Majal je ostao uticajan i zadržao sopstvenu “profesorsku poziciju” i među sledećim generacija svirača – pomenimo (među brojnim drugim štićenicima) i kultnog bubnjara Ejnslija Danbara ili pak gitaristu Sonija Landreta…
Majal je snimio još puno albuma, njih preko sedamdeset, ne više toliko značajnih ali s vremena na vrijeme uspješnih.
Bio je multiinstrumentalista, majstor gitare i usne harmonike, kompozitor, tekstopisac i interpretator, a cijelog života neumorni popularizator američke bluz, kasnije i folk muzike.
Koncertno je bio aktivan sve do 2022. godine; preminuo je u svojoj 91. godini, nakon više nego zanimljive i plodonosne karijere. Nažalost nije dočekao svečanost povodom učlanjenja u Rokenrol kuću slavnih, što je odavno zaslužio svojim predanim bluz&rok pregalaštvom.
