Ako izuzmemo nagrađivane i kvalitetom već prepoznate filmove prikazane tokom prve polovine poznatog međunarodnog beogradskog filmskog festivala – “Ona”(Elle), “Mjesečina” i “Mančester na moru”- održanog od 24. februara do 6. marta (ako računamo i dodatni dan za projekcije, mahom dobro posjećene), koji je i ove godine ponudio raznovrstan i čini se uobičajeno izvrstan, iako ne pretjerano inventivan izbor iz aktuelne svjetske produkcije, novi filmovi Toma Forda, Džima Džarmuša, Pabla Laraina, Olivijea Asajasa, te debiji Hane Jušić i Vilijema Oldrojda u svakom slučaju spadaju u sam vrh ponuđene obimne filmofilske trpeze (preko 110 filmova uz propratne programe, od kojih je autor ovog teksta pogledao tek petinu). Ono što bi mogao biti zajednički imenitelj ovim izabranim, po poetikama potpuno različitim naslovima, jesu izuzetna glumačka ostvarenja, vrhunski dometi kako glavnih tako i sporednih glumaca, od kojih su neki bili nominovani ili su čak dobili prestižne strukovne nagrade. Pomenimo i da je za pobjednika  takmičarske srpske selekcije proglašen “Rekvijem za gospođu J." u režiji Bojana Vuletića, premijerno prikazan na Berlinalu, kao i još nekoliko ekskluzivnih filmova koji su odmah potom doputovali u Beograd, a pošto će se svi uskoro naći u regionalnim bioskopima eto mogućnosti za opširniju opservaciju. Među najlošijima na ovogodišnjeg  FEST-u, praktično bez premca i duboko na dnu našli su se Kusturičin grozni galimatijas "Na ml(ij)ečnom putu" i " To je samo kraj svijeta", po svim parametrima katastrofalan filma Gzavijea Dolana, ali o njima detaljnije nekom drugom prilikom.