O jednom od prvih i najprogresivnijih bendova bivše Jugoslavije snimljen je prvi pravi dokumentarni film čija će festivalska promocija u regionu početi sledeće godine. Mnoštvo arhivskog materijala, stotine fotografija, pa čak i ranije neobjavljivani video snimci muzičkog sastava koji je značajno uticao na razvoj rok muzike u regiji, biće upotrebljeno i za pet (polusatnih) TV epizoda čije je premijerno emitovane na BHT1 planirano tokom sledeće godine. Krajem ovog mjeseca film će biti prikazan na festivalu dokumentaraca u Zenici, a premijerno nekoliko dana prije toga u Beogradu, na srodnom festivalu Dok'N'Ritam.
Autori filma i prateće serije, koji su pripremani i snimani u prethodne tri godine, su Bojan Hadžiabdić i Zoran Kubura. U dokumentarnom ostvarenju za koji pretpostavljamo da će privući veliku pažnju publike, posebno starije i srednje generacije, uživo svjedoče i Fadil Redžić, Ismet Nuno Arnautalić, Goran Bregović, Josipa Lisac, Abdulah Sidran, Maja Perfiljeva i brojni drugi akteri sarajevske i regionalne muzičke odnosno kulturne scene.
Dani pandemije i prateće samoizolacije donijeli su nam niz vrlo dobrih albuma prethodnih mjeseci, a nema nikakve sumnje da će takav biti i četvrti solo album Džefa Tvidija (ako računamo i “Together at Last” na kome su bile akustične varijante numera sa albuma grupe Wilco). Pjesme su snimljene tokom aprila u njegovom čuvenom studiju Loft u gradu Čikagu, u kome se ovom prilikom bio osamio sa svoja dva sina, Spenserom i Semijem, pronašavši “komfor u kreativnosti” nasuprot rečenoj vanrednoj situaciji – iz koje još uvijek nismo do kraja izašli.
Blagotvorna toplina može se čuti u obje već objavljene pjesme, “Guess Again” čiji je tempo ubrzaniji a zvuk rastrzaniji, a posebno u “odi ljubavi i nadi”, kako ju je već definisala Cate Le Bon, i sama izvrsna kantautorka, odnosno singlu sedmice “Love is the King” koji kida na komade ona senzitivnija srca slušalaca.
Još jedna u nadahnutom katalogu Tvidijevih pjesama, kojima je pokazao da je jedan od kraljeva Amerikane, koja istovremeno zvuči kao neumiruća nada, utjeha i kao zb(i)rka unutrašnjih, suspregnutih strahova. Nježno nervozan, protopsihodeličan solo na gitari odnosi ovu u osnovi folk-rok pjesmu u stratosferu, ovoga puta bez pomoći Nelsa Klajna. Pored pomenutog gitarskog majstora, ponekad možemo i da smetnemo s uma koliko je Džef suštastven, nedovoljno hvaljen gitarista.
Iluzorno je pokušavati sažeti esenciju njegovog kantautorskog umijeća, u kome se prepliće lično i mitsko, američka istorija i mitologija, i najintimnija moguća emocija. Le Bon poentira, te u tom smislu sublimira: “On je dokumentovao istorijski trenutak kroz lični objektiv” u kome se ogleda tj. sagledava “zajedničko ljudsko iskustvo”. Amen, i aferim brate Džefe!
Prekrasnu obradu klasika sa debitantskog albuma Big Star potpisuju jedna Jermenka iz Sirije stacionirana u Los Anđelesu, o kojoj smo pisali opširnije kad se pojavilo njen izuzetni debi Bedouine, jedna Portorikanka iz Bronksa koja je oduševila albumom Navigator (Hurray For the Riff Raff) i još jedna cura, iz Alabame, koja nastupa pod pseudonimom Waxahatchee. O aktuelnom albumu Kejti Kručfild pisali smo nedavno, koji je takođe dobio odličnu ocjenu, pa možemo reći kako su tri naročito nadarene singer-songrajterke udružile snage i snimile studijsku verziju pjesme koju su zajedno izvodile na živim nastupima.
“Thirteen” nije izgubila ne delikatnosti, nevinosti i nepretencioznoj divoti kojom do danas plijeni i inspiriše, a obogaćena je trima specifičnim ženskim vokalima i vrlo sugestivnim interpretacijama Azniv, Alinde i Kejti. Trebalo im je dvije godine da se napokon odluče i na inicijativu Kevina Morbija, inače Kejtinog partnera, objave svoje (možda još suptilnije) viđenje numere sa uticajne prve ploče i jednog od remek-djela Aleksa Čiltona i njegovog kultnog, a za mnoge i kvintesencijalnog benda iz sedamdesetih.
Ne samo da ćemo 23. oktobra čuti novi album Brusa Springstina, već će to biti album u cijelosti snimljen sa E Street Bendom, nastao u samo pet dana zajedničke svirke veterana rokenrola koji se još uvijek, očigledno, dobro drže.
Ukupno 12 pjesama snimljeno je uživo u Bossovom kućnom studiju u Nju Džersiju, koji se nazire na fotografijama i kadrovima iz spota za naslovnu numeru . “Letter to You” je klasična, energična pjesma Springstina i njegove legendarne muzičke trupe, zvukom i dinamikom priziva neke njine klasike iz prošlog stoljeća, a to možda nije za čuđenje jer će se na istoimenom albumu naći devet novih, kao i tri pjesme izvorno napisane još ranih sedamdesetih godina. To su “Janey Needs a Shooter,” “If I Was the Priest” i “Song for Orphans”, čiji su nazivi moguće poznati najvatrenijim fanovima.
Umjesto jednog ili čak dva The Cure albuma koje je pominjao prošle godine – a nema ih ni za lijeka - Robert Smit nas je počastio svojom neponovljivom interpretacijom i gostovanjem u novoj pjesmi grupe Gorillaz.
“Strange timez” je najava albuma “Song Machine”, u kojoj pored čovjeka čiji se glas nimalo ne mijenja, i koji pjeva kao u svojoj (ili bilo kojoj) pjesmi, javlja i Dejmon Albarn, jedan od arhitekata žanrovski hibridnog singla. Čudna pjesma za čudna vremena, praćena animiranom kreacijom jednog od najčudnijih muzičkih projekata ikada.
Ovom prilikom za album planiran za kraj oktobra, u goste su pozvali i Pitera Huka, Eltona Džona, Becka, St. Vincent, Fatumatu Diavara i druge rok, pop i rep muzičare, tako da 11 numera i spotova donosi svašta nešto, teže za objasniti ili opisati, ali pitko za poslušati uprkos ambicioznosti.
Prvi trejler nagovještava monumentalno otvaranje filmske sage zasnovane na istoimenom, fetišizovanom šestoknjižju Frenka Herberta, koje slovi za jedan od ključnih romansijerskih poduhvata unutar žanra i najprodavaniju SF sagu svih vremena.
Novu filmsku adaptaciju, nakon čuvenog autorskog podbačaja, ne nužno lošeg ostvarenja ali bez sumnje najslabije karije u impresivnoj filmografiji Dejvida Linča, režirao je kanadski reditelj Deni Vilnev, koji se afirmisao izvanrednim, emocionalno razornim filmom “Zgarišta” (Incendies), briljirirao u akcionoj drametini "Sikario", a nije poklekao ni pod gabaritnom težinom kultnog “Istrebljivača” (Blade Runner), jednog od kamena-temeljaca SF-a u filmskom mediju, budući da je snimio spektakularan ali seriozan nastavak za poštovanje i dugotrajno uživanje - Blejd Raner 2049.
Čini se da ćemo raskošne, vizuelno impresivne prizore i ikonične likove gledati i u spektaklu kakva je nova “Dina”, sve sa izuzetnom glumačkom ekipom koju predvode Timoti Šalame, Havijer Bardem, Oskar Ajzak, Šarlota Rempling, Stelan Skarsgard, Rebeka Ferguson, Džoš Brolin i drugi, uključujući one trenutno popularne kao što su Džejson Momoa i Zendeja.
Prvi, odnosno drugi utisci sa pješčane planete Arakis su senzacionalni, a fanove raduje i činjenica da se reditelj izborio da snimi dva filma, tako da je ovo tek višesatni uvod u epsku avanturu koja će trajati, a izgleda kao da bi lako mogla da oduševi - samo je pitanje da li u većoj ili u manjoj mjeri. Naravno ukoliko i koliko uspije u dva dugometražna filma da sažme sve aspekte Herbertovog slojevitog remek-djela koje se bavi i duhovnošću, religijom, ekologijom a naposljetku (ili, pak, na početku) brojnim karakterima i njihovim međusobnim odnosima.
Kako sada stvari stoje premijera bi trebalo da se dogodi 18. decembra.
