“Van vidika” je pjesma koja zatvara “Sve naopako”, debi album benda Bohemija koji je bio veliko iznenađenje prošle godine, a njime su se predstavili kao raskošno maštovit i totalno osvježavajući sastav na nezavisnoj regionalnoj sceni. Njihov dražesni, barokni pop kao da uranja i izranja iz melase psihodeličnih aranžmana, meandrirajući od milozvučnih Beach Boys harmonija do erotičnih, halucinogenih rok pasaža - nalik onim s kraja šezdesetih godina prošlog vijeka kada su žanrovske međe ionako bivale tijesne najtalentovanijim kompozitorima. Veoma talentovan i kao kompozitor i kao aranžer, u muzičkom smislu sasvim boemska i začudna pojava kako niške tako i srbijanske scene, jeste frontmen Bohemije Janko Džambas, a prati ga odabrana skupina izvrsnih muzičara. Svi su se očigledno dobro zabavili pripremajući i snimajući ovaj kratkometražni spot, koji iako niskobudžetan, bez profi kamere i bez bitnog režiserskog rješenja ipak osvaja simpatije. Asocijativna montaža i slatki erotski motiv u sredini čine ga šarmantnom i razigranom vizuelnom pratnjom numere koju ruku na srce nije ni lako ispratiti pokretnim slikama. Pogledajte video, a ako slučajno do sada niste obavezno preslušajte kompletan, izvanredan album na bandcamp stranici benda.
32. „Grad teatar“ sinoć je svečano otvoren na sceni između crkava, pozdravnim riječima direktorice renomiranog festivala, gradonačelnika Budve i poznatog glumca Dragana Mićanovića, nakon čega je izvedena iznenađujuće svježa a zastrašujuće aktuelna predstava „Romeo i Julija“ Bosanskog narodnog pozorišta.
PRVOKLASNO OTVARANJE - „ROMEO I JULIJA“ U ANGAŽOVANOM RUHU
Radikalno modernizovano čitanje Šekspirovog klasika, u minimalističkoj mada veoma maštovitoj režiji Selme Spahić, na pravi se način uklopilo u ovogodišnji koncept GT-a čiji je nezvanični moto „novo čitanje klasika“. Ova verzija „Romea i Julije“zadire duboko u balkanske podjele, patrijarhalne poglede i (povampirene) konzervativne svjetonazore, proširujući spektar značenja na nacionalne i vjerske rascjepe (o kojima svjedoči doku segment sa grupom naturščika koji ukratko kazuju svoja iskustva sa ljubavi koja se skriva ili zabranjuje). Paralelno sa razložnom, takoreći raskošnom angažovanošću, režiserka minuciozno oblikuje predstavu zavidno estetizovane forme, mrveći sve naznake sentimentalne ljubavne emocije ali ne gubeći izvornu, ponovo pronađenu tragiku i to kroz dekonstruisanu dramatiku i dobro poznat sukob dvije zavađene, zakrvljene porodice. Uz povremene komične otklone u pojedinim prizorima, upečatljivu i ujednačenu igru glumačkog ansambla, fascinantan scenski pokret i vrlo funkcionalnu muziku izvođenu uživo, Spahić kreira mladalačku, buntovničku, pop noir predstavu čiji gledalac biva aktivan sudionik koji svojom percepcijom, moralnim i inim nazorima, te sopstvenom maštom proširuje pažljivo postavljene stvari na sceni, kako svedene scenografije tako i tematske i idejne koordinate.
Ova space soul – rock balada, monumentalnog zahvata, povratnički je singl Džejsona Pirsa pod imenom Spiritualized, benda s kojim je snimio nekoliko neponovljivih albuma i barem jedno (nesporno) remek-djelo “Ladies and Gentlemen... We Are Floating in Space”.
“I’m Your Man” je toliko aranžmanski raskošna, emotivno snažna i po mnogo čemu klasična Spiritualized pjesma da je teško povjerovati kako ju je sam snimao u kućnoj, digitalnoj radinosti, a još impresivnija je činjenica da je to slučaj sa kompletnim albumom “And Nothing Hurt” koji će Džej, zvani Spaceman, za etiketu Bella Union objaviti početkom septembra.
Uvod podsjeća na neprežaljenog Marka Linkousa, još jednog ingenioznog usamljenika i maverika koji je samostalno kreirao albume onostrane ljepote i duboke, razdiruće melanholije, sve pod plaštom Sparklehorse, eksperimentišući sa zvukom, sopstvenim vokalom i loopovima. Možda je i namjerna ta uvodna kopča konkretno sa (još jednim remek-djelom) “Good Morning Spider”, u samoj teksturi zvučne slike i omamljujućeg zrikanja zrikavaca, dok se temperatura usijava. Zatim se Džejsonov glas oslobađa, probija kroz vrelinu asfalta, ili nepokošene prerije, ili astronautovog odijela (vidjeti spot), ali to čini lijeno i poluuspavano, kao da je vrijeme sieste, neposredno prije ili poslije.
Vjerovali ili ne Van Gogh -oooh!- će ovog ljeta biti hedlajneri, dakle jedan od vodećih izvođača, i na Lake festu i na Sea Dance festivalu, kao da je vrijeme stalo i čak vratilo se unazad- jer taj bend je odavno prešao zenit svoje popularnosti, tačnije važnosti. Treba li potcrtati da već puno godina isporučuju (neopravdano) pretenciozne, nerijetko dosadnjikave i još češće praznjikave koncerte na kojima nema iskrenosti nego samo foliranja na stejdžu, da ne govorimo o tome kako niko (anyone??) ne pamti kad su zapravo objavili relevantan album sa bar par pjesama koje imaju smisao (u prvom redu se to odnosi na Đuletove tekstove).
Nego ajde da vidimo šta nas to još očekuje, po mogućnosti zabavno i uzbudljivo, na pomenutim festivalima, ali i na BEDEM festu:
Šesti Indirekt počeo je 7. juna koncertima ispred crkvice sv. Roka ( u kojoj je bila postavljena zanimljiva izložba indie albuma, odličan pregled nezavisne regionalne scene ali i neka vrsta mini istorije festivala u Umagu), ali smo na iste zadocnili, i na našu veliku žalost propustili (ispostavilo se prvi) nastup Ichaboda, a čuli tek samu završnicu svirke sastava Bastion.
Iskoristili smo prilku za upoznavanje sa Vedranom, jednim od osnivača i očito ključnog pokretača festivalaskih zbivanja u ovom prilično pitomom istarskom kraju, a bez enormnog entuzijazma i energije njegove male organizatorske družine ne bi bilo dešavanja koje izdiže Umag odnosno mjesto Savudriju iz uređenog i pitoresknog mjesta na obali Jadrana u svojevrsni centar nezavisne popkulturne scene koji tokom ta tri do četiri dana okuplja nove, intrigirajuće i više ili manje inventivne umjetnike iz svijeta muzike, književnosti i likovne umjetnosti (centar Umaga ukrašen je velikim, prekrasnim muralima od kojih najjači utisak ostavlja partija tenisa koju igraju Dante i Beatriče - na uglu ulice Dantea Aligijerija), i to ne samo iz bivše Jugoslavije nego i Italije, Mađarske, ranije Austrije itd.
“The Prodigal Son” je žovijalna, dakle vrlo vesela i duha puna, tradicionalna gospel numera koju je jedan od najvećih živih muzičara prilagodio svojim sofisticiranim standardima, snimivši virtuoznu posvetu pedal steel gitaristi Ralfu Muniju. Ime i prezime country legende umetnuto je u jedan od nekoliko stihova koje je Raj Kuder dopisao i tako tekstu dao novu (duhovnu) dimenziju, prilično duhovito se poigravši i u muzičkom i u tekstualnom smislu. Sa sinom Žoakimom, stalnim saradnikom već duže od dvije decenije, briljantno je aranžirao pjesmu koja najavljuje njegov (valjda) sedamnaesti solo album koji nosi isti naziv kao i drugi singl objavljen ovog proljeća.
