Koliko kvalitetne muzike sa nezavisne muzičke scene – a ista nas konkretno zanima - koja je rasuta po prostranstvima interneta - potrebno ju je samo pronaći i prepustiti se slušalačkom uživanju i, po želji, promišljanju. Nakon što smo promislili, a prethodno poslušali solidan uzorak, iskristalisalo se nekoliko važnih, suštastvenih, snažnih albuma, te još nekolicina vrlo dobrih ali možda ne toliko značajnih ostvarenja – koja su prirasla srcu recenzentima, sada samo dvojcu iz Stereo Art redakcije. Na prvom mjestu je, praktično bez ozbiljnije konkurencije, “Dragon New Warm Mountain I Believe in You”, u ovom specifičnom trenutku vjerovatno   “najrokerskije” skupine muzičara u onom izvornom smislu u kome se rok muzika shvata(la) kao poligon eksperimentisanja i neprestanog (samo)istraživanja, proširivanja horizonta kako sopstvenih tako i očekivanja slušalaca, u pokušaju da se iskopa - ili pak istopi tokom alhemijskog  procesa stvaranja - neki novi grumen muzičkog blaga. Pomenuta dvostruka ploča sadrži obilje esencijalnih momenata, odiše toplinom, plemenitošću emocija i, što je najvažnije, iskrenošću bez kalkulacije – što je ključna osobenost po kojoj razdvajamo (pop/rok/folk) industriju od istinske kreacije čiji motiv nije merkantilne prirode. Članovi benda Big Thief se možda neće “ljeba najesti” od ovih dvadeset pjesama, ali će polovina numera preživjeti sledećih 20, i mnogo više godina…

Među 10 najboljih najboljih našla su se neka očekivana, odranije etablirana imena poput Father John Mistyja i Ejnđel Olsen, ali i nove zvijezde (sve suženijeg) rok univerzuma, poput Wet Leg ili Fontaines D.C., dok ostatak čine lični favoriti članova redakcije. Nije se baš mnogo albuma preklapalo, ali konačna, da kažemo zajednička lista (koja je nastala bodovanjem od 20 bodova za prvu odnosno jednog boda za poslednju poziciju na pojedinačnim listama) ne čini se van tokova, naprotiv!

Ciklus pjesama Stojana Vučićevića pod nazivom “Potpuna pomrčina Sunca na otoku Grguru petnaestog veljače 1961.” osnova je prvog, pa konceptualnog album benda Sjeverozapad. Bend koji čine iskusni muzičari -Zvonka Obajdin (klavir i vokal), Nikola Brkljačić ( gitari i voka)l, Helena Ernoić/ Matko Boršić (bas)i Hrvoje Matašin na bubnjevima- kreirao je muziku za pjesme koje govore o pjesnikovom izdržavanju kazne na Svetom Grguru, na kojem je Stojan završio kao devetnaestogodišnji gimnazijalac, ostrvu odnosno otoku koje je samo tri kilometra udaljeno od zloglasnog Golog otoka.

Album “Pomrčina” sadrži deset pjesama u kojima se kombinuju, mijenjaju i povremno stapaju mračniji i svjetliji muzički i lirski elementi, muzika je filmična, naizgled mistična, te dinamički raste i pada zavisno od intenziteta stihova u samoj zbirci pjesama koja je bila polazište za nastavak ove koceptualne kreacije.

Album je sniman i miksan u studiju Pod.room Dražena Gavrilovića, u produkciji Nikole Brkljačića i Dražena Gavrilovića, a za mastering  je bio zadužen mnogima znani Pavle Miholjević.

Animirani video spot za pjesmu koja je nastalu krajem 2019. godine, tokom završne faze promocije albuma "Spusti svetlost na put", za koji je Kralj Čačka pobrao hvalospjeve širom regiona.

Naslov ''Zemlja nije moj dom'' biće i naslov zbirke pjesama autora Nenad Marića, koja uskoro izlazi iz štampe u izdanju Liberlanda. "Zemlja nije moj dom" je bluz beskućnika, razočaranih, apatrida, usamljenih... ali i onih koji i dalje traže svoju šansu i pravu ljubav, stoji u najavi numere. Video je ujedno najava za beogradski koncert jednog od omiljenih kantautora poslednjih nekoliko godina - u četvrtak 29. decembra Kralj Čačka sa bendom nastupa u Domu omladine, prvi put od jula 2021.

Beogradski indi-rok sastav KOIKOI je za “Hrast”, pjesmu sa prošlogodišnjeg vrlo zapaženog debi albuma “Pozivi u stranu” predstavio videospot, u režiji Nikole Stojanovića.

U spotu pratimo četvoro radnika -“glume” ih članovi benda- koji kao aveti tumaraju kroz distopijski napušteni dom zdravlja. Reditelj pojašnjava video: “Tekst nas je inspirisao za narativ spota, koji je začudan,ritualan, koji se tiče nekog kolektiva i poziva na neku vrstu pobune. Intuicija nas je vodila, i slike su došle same od sebe, bez preteranog razmišljanja o značenju. A muzika nas je vizuelno odvela u drugi pravac – dinamična neonska svetla, koja se menjaju u ritmu pesme i koja su u suprotnosti sa narativom.”

Članovi benda, pak, kažu: “U Hrastu smo pokušali da dočaramo atmosferu među zaverenicima ili lovcima. U kontrastu je odnos jakog i stabilnog bita koji sve vreme lagano ubrzava i tvrdih semplova nasuprot troglasa i epski obrednog teksta.”

Album "Posledice rada I" dostupan je na svim digitalnim platformama, kao i na bandcampu benda Lira Vega, prvi studijski album kultnog beogradskog dvojca još od "Duhova" iz 2015. Očigledno prvi od planiranih par albuma sadrži (samo) sedam numera, među kojima je nedavno objavljeni singl "Velika žena", a nastavak odnosno drugi dio priče će se pojavitii tokom sledeće godine.

Grupa Lira Vega nastala je 1998. godine (tada tek dio alternativne pozorišne trupe “Pozorište Šešira”); prvi album “Lira Vega” objavljuje 2004. a zatim slijedi “Sreća i ljubav” 2008., kada Zoja Borovčanin i Vladimir Đorđević počinju da eksperimentišu sa sa sintisajzerima i ritam mašinama.

Aktuelni album pripreman je čak šest godina i tiče se “teških” tema kao što su rad, otuđenost, starenje... “U odnosu na ranija izdanja Posledice rada I su plesnije i psihodeličnije, sa puno sintisajzerskih rešenja i intervencija, što je posledica sazrevanja igre” ističe se u najavi albuma koji pleše na granici alternativne  i inteligentne elektropop muzike.

Zlatnu Palmu u Kanu po drugi put je osvojio danski sineasta Ruben Estlund, za beskompromisnu socijalnu satiru “Trougao tuge”, još snažnije angažovan film nego li maestralni “Kvadrat” (Skver) za koji je takođe zaslužio prestižno priznanje Kanskog filmskog festivala prije nekoliko godina.

Gran pri festivala podijeli su kultna francuska rediteljka Kler Deni i Lukas Dont, prethodno dobitnik Zlatne kamere (za najboljeg debitanta) za film “Djevojka” na istom, i dalje najznačajnijem filmskom festivalu.

Za najbolju režiju nagrađen je južnokorejski maestro Čan-Vuk Park za najnoviji, kako kritičari kažu “hičkokijanski triler”, dok su Nagradu žiriji dobili čuveni poljski reditelj Ježi Skolimovski (“EO”) i belgijski režiserski duo Von Groningen i Vandermerč za film “Osam planina”. Njihovi slavni sunarodnici braća Darden, inače najnagrađivaniji par u istoriji (raznih) festivala, dobili su specijalno priznanje 75. festivala u Kanu.

Za najboljeg glumca proglašen je Song Kand Ho, južnokorejska filmska zvijezda koji se diljem svijeta proslavio u remek-djelu “Parazit”, a za najbolju glumicu proglašena je iranska glumica Zar Amir Ibrahimi.