Serija “Nasljednici” nagrađena je sinoć sa četiri Zlatna globusa a biografska drama Kristofera Nolana čak pet prestižnih nagrada, u glavnim kategorijama: najbolji film (kategorija drama), najbolji glavni glumac je Kilijen Marfi, najbolji sporedni muški glumac je Rober Dauni džunior, za originalnu muziku nagrađen je kompozitor Ludvig Goranson a Nolan je pride dobio Zlatni globus za režiju. Potonje je možda neočekivano jer su u konkurenciji za najbolju režiju (između ostalih) bili i maestro Martin Skorseze, Jorgos Lantimos i Greta Gervig, koja je režirala ultimativni prošlogodišnji hit “Barbi”.
“Barbi” je nagrađen samo u novoustanovljenoj kategoriji “bioskopsko dostignuće na blagajnama, dakle blokbaster sekciji, kao i Bili Ajliš za najbolju originalnu pjesmu, iako je imao ukupno devet nominacija.
Konačan utisak da je prethodna godina bila izdašna prema (znatiželjnim) slušaocima rokenrola, u širem smislu tog pojma, dijelimo zbog toga što se na regionalnoj sceni pojavio više nego dovoljan broj albuma koji svojim kvalitetom opravdavaju – postojanje.Prvoplasiranih pet na ovoj top listi moglo bi se ravnopravno razmatrati i mjeriti sa srodnim svjetskim izdanjima, a to se (prije svih ostalih) odnosi na autorska ostvarenja Semijalac Adama i (Klinike) Denisa Kataneca koja su se izdvojila i oba zasluženo osvojila titulu Albuma godine. Niti u stvaralačkoj niti u produkcijskoj ravni ne zaostaju puno ni sledeća tri, redom izrazito kvalitetna albuma, koje potpisuju bendovi Rebel Star i Ljubičice, i kantautorka Nina Romić što ju već duže vrijeme pratimo (i volimo).
Još jedna miljenica naše (mikro) redakcije snimila je EP godine – “Susret” je vjerovatno najzrelije i najslojevitije čedo Ane Ćurčin i njenog izvrsnog benda.
Zbrajanjem bodova (samo za prvih 15 pozicija s pojedinačnih listi) dobili smo i presjek singlova koji ne mora nužno da bude reprezentativan, ali sigurni smo da lista najboljih albuma u sebi sažima više nego relevantan uzorak onog najkreativnijeg, ako ne i najprogresivnijeg zvuka sa ovih prostora…
TOP 10 REGIONALNIH ALBUMA 2023. godine:
Dina Jashari je vrlo mlada i vrlo talentovana mužičarka iz Makedonije, koja komponuje, piše stihove i interpretira multižanrovske songove što ih nije lako definisati, a u nedostatku bolje odrednice ona to naziva alternativni pop. Njena muzika napaja se predivnim harmonijma, u sebi spaja soul, džez, soft rok, i po pravilu slatkoću mladalačke svježine koja se prenosi na slušaoce. Ono što na prvu osvaja jeste stilizacija zvuka, suptilni aranžmani i svirka, a prije svega Dinin čist, čaroban vokal.
Godine 2021. sa singlom “Boi” ulazi u finale uglednog regionalnog takmičenja, na kome prošle godine dobija nagradu “za najbolju pjesmu godine” Zadužbine Milana Mladenovića. Nagrađena numera, “Doma”, nalazi se na istoimenovom EP izdanju i izvedena je na maternjem jeziku autorke, kao i svi dosadašnji singlovi, što zapravo naglašava poetičnost samih stihova.
Danas već doajeni indi pop&rok scene PipsChips&Videoclips objavili su prvi studijski album nakon cijelih deset godina. Novi album nosi naziv “Vesna” i sadrži osam pjesama, čije je tekstove pisao Dubravko Ivaniš, koji se – makar sudeći po dva najavna singla –ponajviše posvetio ljubavnim temama. Prije nekog vremena bili smo u prilici čuti prvi, “Pariz” a zatim, prije nekoliko dana, i numeru “Većinom” – nju prati video koji je režirao Radoslav Jovanov Gonzo, moglo bi se reći stalni saradnik Pipsa.
Koliko je moćna pozicija Bili Ajliš u dominantnoj industriji zabave, pa tako i muzičkom (pop) biznisu, svjedoči činjenica da ona sama potpisuje režiju, tačnije “režiju” najnovijeg video spota koji prati bizarno predimenzionirani (potencijalni) ultra hit, film “Barbie”, prenaglašen u kompletnoj produkciji a naročito sopstvenom scenografskom, paralelnom kič kosmosu.
Zanemarimo li u svemu amatersku i banalnu inscenaciju nove numere jedne od najuspješnijih kantautorki današnjice, “What Was I Made For?” je na uobičajeno visokom autorskom i izvođačkom nivou miljenice mladih slušatelja i – naročito – slušateljki. Pjesma je, iako poručena za film na čijem saundtreku gostuju Dua Lipa, Niki Minaž i mnoge druge superzvijezde, navodno nastala u jednoj noći, po običaju su je komponovali Bili i njen brat Finneas.
Ne samo član neprežaljenog matičnog benda čijem je kultnom status kumovao mnogo više nego što se (o tome) piše ili pominje u medijima, nego i neizbrisiv dio istorije rok muzike, Endi Rurk je sišao sa životne pozornice u svojoj 60. godini. Preminio je u petak, nakon duže borbe sa rakom pankreasa.
Muzikom se zarazio još kao dječak, koristeći svaku priliku da svira gitaru skupa sa (školskim) drugom Džonijem Marom već od 11. godine, a kasnije prelazi na bas jer se pridružuje Marovom bendu koji je prethodio ingenioznoj saradnji sa Morisijem, kao i bubnjarem Mikom Džojsom.
Počev od 1982. godine četiri odnosno pet godina Rurk ispisuje čudesne stranice rokenrola, u gorostasnoj sjenci Morisija i Mara, jednog od najbriljantnijih dvojaca u istoriji muzike, kao dio benda koji je stvarao remek-djela: "The Smiths", "Meat is Murder", "The Queen is Dead", ali i "Strangeways, Here We Come" (prije potonjeg je bio najuren, zbog problema sa heroinom, ali se vratio da bi snimio njihov poslednji studijski album).
Istina je da mnoge veličanstvene numere benda The Smiths ne bi zvučale tako kako su zvučale, razigrano a moćno, da nije bilo Endijevog -izuzetnog!- kreativnog doprinosa, sve sa fanki uticajima. Dovoljno je pomenuti antologijske, i maestralno svirane, numere “Bigmouth Strikes Again”, “This Charming Man” i “Barbarism Begins At Home” – sa jednom od najnadahnutijih bas dionica ikada – da Endi ostane upamćen kao jedan od najznačajnijih bas gitarista naše ere.
