Lajam Galager i Džon Skvajer najprije su početkom januara grunuli, sasvim iznenada, singlom “Just Another Rainbow” koji je privukao pažnju više stotina hiljada slušalaca, oduševljavajući jednako fanove Oasis i Stone Roses – dva egzemplarna britanska benda koji su definisali rokenrol krajem osamdesetih i u prvoj polovini devedesetih. Tek su krajem prošlog mjeseca (godine 2024.) potvrdili vijest koja je obradovala mnoštvo fanova, da će 1. marta biti zvanično objavljen njihov zajednički album. Oko imena se nisu previše mučili – nosi naziv “Liam Gallagher John Squire”, a sadrži deset pjesama koje su zajedno napisali.
Deveti studijski album Nore Džons nosi naslov “Visions”, a biće zvanično objavljen baš 8. marta. Već na prvom singlu vidljiv je evolutivni pomak toliko da novi album može da zainteresuje i slušaoce koji ne prate pasionirano, odnosno redovno, diskografiju čuvene kantautorke.
Zanimljivo je da je koautor dvije trećine pjesama na njenom novom albumu Leon Mišels, koji je ujedno i producirao ploču. Većina pjesama, konkretno osam zajedničkih numera, nastalo je tako što su njih dvoje snimali zajedno, Nora na klaviru ili gitari, a Leon za bubnjevima, a zatim su zajedno nasnimavali ostale instrumente... Taj opušteni, takoreći garažni prizvuk može se čuti u zvuku koji asocira na The Black Keys, što ne čudi jer je Mišels – između ostalog - član benda the Arcs koji predvodi Den Auerbah.
“Openhajmer“ Kristofera Nolana zaradio je čak 13 nominacija za najprestižniju filmsku nagradu, a 11 nominacija za Oskara dobila su „Jadna stvorenja“ Jorgosa Lantimosa. „Ubistva pod cvjetnim mjesecom“ mestra Martina Skorsezea sakupila su 10 nominacija, a dvije manje zaradi je ultra hit „Barbi“, najuspješniji bioskopski film prošle godine.
Više nego zanimljiva je kategorija Najbolji film, za Oskara se naime bore sledeći naslovi:
- American Fiction
- Anatomy of a Fall
- Barbie
- The Holdovers
- Killers of the Flower Moon
- Maestro
- Oppenheimer
- Past Lives
- Poor Things
- The Zone of Interest
Prošlogodišnja produkcija po mnogo čemu je bila uzbudljiva, definitivno diskografska godina za pamćenje. Rezimirajući (jedan dio) preslušanih albuma, koji mi nešto stariji konzumiramo od početka do kraja, jasno je da je izuzetno dobrih i onih odličnih albuma bilo više nego dovoljno da se slože, i preslože, žanrovski raznovrsne a kvalitetom ujednačene godišnje liste. Naravno, samo u redakcijama koje broje dvadesetak i više članove moglo bi se govoriti o objektivnom pogledu odnosno opsežnijem uvidu u “sve” ono što je objavljeno, a mi smo se zadržali na muzici koju ionako preferiramo. Kolega Srđan se ne slaže sa ovim uvodom, što je obrazložio objašnjavajući sopstvenu listu.
U svakom slučaju nema sumnje da nam Americana leži u srcu, a očigledno smo ozbiljnije razmatrali većinom kantri, folk, rok i manjim dijelom (indi) pop muziku. Neočekivano, ali više no opravdano, na vrhu (prošlo)godišnje liste stoji postojano veoma angažovana (američka) kantautorka koja ima kultni status – Ajris DeMent, koja je briljirala i kao autorka i naročito kao interpretatorka. Impresivne vokalne izvedbe, možda najuspješnije u karijeri, ostvarili su i istinski veterani Piter Gebrijel i Dejv Gejen (u Depeche Mode), što bi se takođe moglo tvrditi za Lanu Del Rej, neku vrstu primadone pop kulture tj. (američke) alt. muzike koju prate široke slušalačke mase.
Među onim manje (pre)poznatim glasovima izdvojili su se kantri&folk-rok otkrovenje Kasi Valaca i takođe kantri trubadurka Margo Cilker, obje fenomen(alne) u zadatim žanrovskim okvirima. Možda najsuptilniji Americana album snimila je stanovita – a za nju će se tek čuti jer je tako talentovana – Džes Vilijamson, dok je najdelikatniju i minuciozno inventivnu pop muziku konceptualno zaokružio britanski bend The Clientele. Ne zaboravimo da se Džejson Izbel uspeo na visoku drugu poziciju (zajedničke liste) zahvaljujući ujednačenoj, izuzetnoj kolekciji pjesama koje se mjeri sa njegovim naj albumima vrlo respektabilne karijere. To važi i za pomenute velikane, ali i za kultne trubadure odnosno trubadurke – većinom su to vanserijski albumi koji u samom vrhu njihovih opusa, što se naročito odnosi na Pitera Gebrijela, Lanu i naravno prvoplasiranu Ajris. U tom smislu, godina 2023. jeste bila godina vrlo dobre muzike, a ako već niste potražite je – pa uživajte!
Marisa Abela, mlada i vrlo perspektivna britanska glumica koja je odskočila u filmskoj industriji igrajući u HBO seriji “Industrija“, tumači slavnu, prerano preminulu pjevačicu u biografskoj drami koja se željno očekuje.
Film u režiji Sema Tejlor- Džonsona dijeli naziv sa antologijskim albumom „Back to Black“, i ispričan je iz perspektive Ejmi Vajnhaus koja je živjela za muziku. U jednoj od scena iz prvog dostupnog trejlera ona izgovara sledeću rečenicu: „Ne pišem pjesme da bih postala slavna, nego zato što ne znam čime bih se drugo bavila...“
Ova godina još nije ni počela a već možemo, i to bez ikakve sumnje, govoriti o jednom od najboljih albuma 2024. – „Wall of Eyes“! To je, naime, naslov druge ploče sastava The Smile koji će biti objavljen već krajem ovog mjeseca, za etiketu XL.
Trio koji čine Tom Jork, Džoni Grinvud (iz Radiohead) i bubnjar Tom Skiner (takođe i u bendu Sons of Kemet), sredinom prošle godine najavio je novo studijsko ostvarenje; osmominutnim, orkestriranim singlom „Bending Hectic“oduševili su fanove, koji naravno uključuju obožavaoce Radiohead.
