Ubičajenu porciju post-panka i garažnog rokenrola, ako ne i energetski nabijeniju nego inače, dobijamo u novom singlu kojim brutalni beogradski trio najavljuje četvrti studijski album zanimljivog naziva -“Prazan prostor među nama koji može i da ne postoji”.
“Generation A” je naziv najnovije pjesme koju je čuveni muzički kolektiv iz Kanade predstavio u specijalnoj emisiji Stivena Kolberta u noći uoči finala američkih izbora. Ona nema konkretnu političku notu, sadrži nekoliko stihova o klimatskim mijenama i aludira na potrebu da se stanje (da li planete da li društva) mijenja.
Preminuo je Šon Koneri, prvi i po mnogim mišljenjima najbolji Džejms Bond jer je bio oličenje gospodskog šarma, muževnosti starog kova i harizmatične osobnosti, da ne pominjemo glas koji se ne zaboravlja. Slavni škotski glumac preminuo je u snu, na Bahamima, nakon kraće bolesti.
Proslavio se početkom šezdesetih, ulogama tajnog agenta 007 u filmovima “Dr No” i “Iz Rusije s ljubavlju” a još pet puta je glumio lik Bonda načinivši od njega ikonu svjetske kinematografije. Sarađivao je i sa Hičkokom u manje čuvenom filmu “Marni” u ulozi negativca, Martinom Ritom u drami “Moli Megvajer”, Ričardom Lesterom u neobičnoj verziji priče iz Šervuda “Robin i Marijana”, Teri Gilijemom u komediji “Vremenski banditi”, te Hjustonom u njegovom remek-djelu “Čovjek koji je htio da bude kralj”. Maestralna glumačka igra sa partnerom Majkl Kejnom, inače bliskim prijateljem, spada u njegove najbolje uloge, a glumačke vrhunce ostvaruje i filmovima koji su slijedili (sredinom osamdesetih godina): “Ime ruže” Žan-Žak Anoa i “Nesalomivi” - koji mu je donio jedinog Oskara. Za kriminalistički klasik Brajana de Palme osvojio je Zlatni globus, a počasna nagrada Sesil B. Demil za cjelokupnu karijeru dodijeljena mu je 1996. godine.
Pomenimo i niz kultnih uloga glumca koji se ubraja u miljenike publike počevši još od šezdesetih godina prošlog vijeka pa sve do početka ovog milenijuma, poput onih u filmovima “Lov na crveni oktobar”, “Gorštak”, "Vjetar i lav" “Stijena” i naravno “Indijana Džons i poslednji krstaški pohod”, za koji je dobio još jednu nominaciju za Zlatni globus. Rijetki su naslovi koji su bili komercijalni promašaji, poput zlosrećnog SF ostvarenja “Zardoz”, a činjenica je da je ser Koneri sopstvenom glumačkom i ljudskom harizmom činio i one manje vrijedne filmove podnošljivim i itekako zabavnim - npr. “Klopku” sa Ketrin Zita Džons i “Zmajevo srce” u kojem je igrao sa Denisom Kvejdom, ili pak poluuspješnu, ali umjetnički slabašnu adaptaciju “Lige izuzetnih džentlemena" nakon čije se problematične produkcije povlači u penziju.
Riječ džentlmen savršeno se slaže sa ličnošću voljenog filmskog asa, velike glumačke zvijezde druge polovine XX vijeka čiji sjaj nije blijedio punih četrdeset godina. Iako najčešće u avanturističkim, akcionim filmovima, često sa puno humora i mnogo više stila nego što je to slučaj u recentnim bioskopskim hitovima, pored nesumnjivog seksipila zbog kojeg je i izabran za ulogu najpoznatijeg tajnog agenta na početku karijere, Koneri je kasnije podjednako ubjedljivo tumačio likove intelektualaca, poput opata Vilijama od Baskervila ili profesora u čijoj se koži našao više puta, između ostalog i u jednom od svojih poslednjih filmova - “Upoznati Forestera”.
Velika doza privlačnosti, gledljivosti i uzbudljivosti pomenutih i većine ostalih filmova, nerijetko i ironija izrečenog (što nije samo zasluga scenarista), naposljetku snaga intelekta smiješanog sa zavidnom fizičkom spremnošću, te povrh svega fotogenija koja se rjeđe sreće, zasluga su ser Konerija...Šona Konerija. Jednog od onih dobrih, starih majstora koji polako nestaju, a (u)činili su da, ponekad i više nego što bi trebalo, povjerujemo u magiju pokretnih slika.
Kantautorka iz Beograda čija muzika prelazi kontinente, i polako ali sigurno širi krug fanova, unekoliko drukčijim, šaputavim vokalom i suptilnim zvukom klavijatura - samo ovlašno uokvirujući kamernu atmosferu - oslobađa do sada rjeđe iskazivanu senzualnost i indikativnu količinu intimnosti. Sve to u pjesmi napisanoj na proputovanju, tačnije turneji koju je imala sa Blues karavanom izdavačke kuće Ruf Records, inspirisanoj “neprekidnom udaljenošću i čežnjom do koje se stiže kada se živi nomadski”.
S tim u vezi je i naziv njenog novog EP izdanja, "Outside Looking In", usmjerenog dublje unutra i zbog čnjenice da je nastajao ovoga ljeta u periodu samoizolacije, čija je najavna numera “izmjerena” sasvim svedenim, ali elegantno izvedenim aranžmanom. Blagi poetički i stilski zaokret intrigira i prija kako onima koji već poznaju njene prethodne albume, tako i slušaocima prvi put zavedenim možda baš ovim singlom, praćenim spotom koji je Katarina Pejak korežirala u saradnji sa snimateljkom Ivanom Čutura.
Erotično i melanholično se stapaju u jedno, bivajući svejedno da li je “Weeping Wind” nastala pod uticajem maestra Leonarda Koena, kako sugeriše autorka, njenog miljenika Toma Vejtsa ili neponovljivog Nika Drejka koga takođe pominje u intervjuima, ili je samo prirodan izraz kreativne i pride samospoznajuće individue - žene koja se mijenja na svom muzičkom, ujedno životnom putovanju.
Jedna od najomiljenijih i definitivno najdražesnijih glumica XX vijeka proslavila se sa 24. godine, ulogom u klasiku Vilijema Vajlera, “Praznik u Rimu”, za koji je nagrađena Oskarom. Njen aristokratski šarm i prefinjenost bez trunke pretencioznosti nisu bili samo plod glumačke vještine za ulogu princeze Ane u pomenutoj, neodoljivoj romantičnoj komediji, već su joj, takoreći, urođeni – rođena je kao kći baronice iz Holandije, čije porijeklo seže do francuskog i britanskog plemstva. Otac, bankar po profesiji, napušta porodicu kada je Odri imala samo šest godina, i taj je događaj ostavio dubok trag u njenom (emotivnom) sazrijevanju.
U Holivudu je osvojila najuglednije režisere i producente, a publika širom svijeta paralelno ju je zavoljela i kao modnu ikonu, dugogodišnju Živanšijevu muzu i oličenje besprekornog stila. Američki filmski institut proglasio je Odri Hepbern trećom najvećom ženskom zvijezdom svih vremena, s razlogom: nezaboravne su njene uloge u klasičnim, često romantičnim filmovima “Doručak kod Tifani””, “Sabrina”, “Priča o kaluđerici” (za sve je dobila oskarovske nominacije), zatim “Moja draga gospođice, “Šarada”, "Ljubav poslijepodne" (za koje je nominovana za Zlatne globuse)…
Ona je brižljivo birala filmove u kojima će glumiti, sarađivala sa najvećim režiserima svoga doba i većinom vodećih glumaca, koji su najčešće bivali znatno stariji od nje – po dvije, dvije i po decenije! Holivud je u merkantilne svrhe dugo koristio njenu personalnost odnosno lik nevine, dobrodušne i beskrajno drage djevojke sa širokim osmijehom, pa čak i u kultnoj ulozi božanstvene “dame za druženje” Holi Golajtli.
U nepuna tri minuta četvrti singl više nego obećavajućeg beogradsko-budvanskog benda protutnji kao prava fatamorgana, vrlo kratak ali ubjedljivo ubojit svirački, koncepcijski i produkcijski, pa naprosto nije moguće ne pustiti pjesmu iz početka – puno puta.
Potencijal mladih muzičara koji su sa samo nekoliko pjesama izgradili specifičan i na ovom podneblju potpuno drukčiji stil - prilagođavajući dinamiku i snagu tzv. pustinjskog roka različitim, a opet sličnim senzibilitetima četiri ravnopravna (ko)autora i izvođača – prepoznali smo već od starta, proglasivši njihovu prvu pjesmu Singlom sedmice. “Vitalne supstance” pratili su "Efikasan način bekstva" i “Sposobnost za ubijanje” (u saradnji sa Dukatom iz grupe Stray Dogg), oba efikasna i snažna singla, pa sve skupa budi nadu da će debitantski album “Tarangira” biti "opasno" osvježenje na regionalnoj sceni, sa daškom svjetskih trendova.
Podsjetimo, sastav Savana čine četvorica gitarista i vokalista - Andrej Lovrić, Aleksa Majstorović, Dario Vuksanović i Aleksa Nedić, a za bubnjevima i u ovom singlu gostuje Marko Ajković.
