U ovom video spotu vidimo i kontrast između dobrano starih, iako još uvijek vrlo vitalnih, Makartnija i Stara na jednog strani, i „oživljenih“ likova – ali i duhova – Lenona i Harisona kojima Džekson dozvoljava da karikiraju, da se blesiraju, „ludiraju“ u drugom dijelu kadra, što je znalački izmntirano i vizuelno „umiksano“. Ukratko, čine sve ono što su Bitlsi zdušno činili u javnosti, od 1962. do 1966. ponajviše, a čime su do kraja pokorili srca obožavatelja i, pogotovo, obožavateljki.

Nova Lenonova numera, sa druge strane, sadrži (za njegovu solo fazu) tipičnu toplinu, ali i melanholiju, čak u toj mjeri da bi vjerovatno bolje zvučala da su aranžmani svedeni i da njome dominira klavir, kako je prvobitno i nastala. Ista je ostala nasnimljena na kultnoj kaseti s kraja sedamdesetih, skupa sa drugim demo snimcima mahom slabog kvaliteta, na kaseti je bilo napisano „za Pola“, a koju mu je uredno uručila Joko Ono lično.

Još sredinom devedestih, tokom rada na fascinantnoj „Antologiji“ bilo je planirano da bude obrađena odnosno dorađena i „Now and Then“, ali su kao singlovi objavljene samo „Free as a Bird“ i najdirljivija od pomenute tri - „Real Love“. Tokom tadašnjih pokušaja da se uobliči i objavi osnovni problem bio je to što su Lenonon glas u strofama zagušivali šumovi, tačnije tonovi klavira koji je svirao, kao i uključenog TV aparata u pozadini -demo je snimljen 1977. ili 1978. godine u stanu u Njujorku. Navodno je Harison snimak nazvao „smećem“, pa možemo zamisliti koliko je bilo potrebno da tehnologija, za prethodnih četvrt vijeka, uznapreduje da bi vokal bio izdvojen i, pretpostavljamo, „iščišćen“.

To je napokon učinjeno uz pomoć vještačke inteligencije, zahvaljujući timu koji je radio sa Džeksonom, a iza odnosno ispred AI stoji živ čovjek, montažer zvuka Emil de la Rej, inače nagrađivani saradnik čuvenog filmskog režisera. Upravo je vokal, i naravno emotivna interpretacija autora, ono što dotičnu baladu izdiže iznad prosjeka. U svojoj suštini, uprkos silnoj produkciji i (super)tehnologiji, nasuprot aranžmanu u kome se, čini se, previše htjelo, navodno poslednja numera toliko genijalnog benda, ne uspijeva da probudi (recimo to tako) organsku nostalgiju - ista je samo puki zbir činjenica i budi se na mahove, u svakom slučaju mnogo više i izraženije u video radu Pitera Džeksona, nego u naknadnim intervencijama u studiju...

Kako bilo da bilo „Now and Then“ je tu, možda će biti zanimljivo čuti neku buduću obradu, manje kao B stranu reizdanog singla sa kojim su Bitlsi zvanično počeli, „Love me Do“. No, ako vam se čini da je to kraj balade, ne to nije sve – 10. novembra stiže novi miks i prošireno izdanje antologijske zbirke autorskih hitova, tzv. Crvenog i Plavog albuma, dvije od nekoliko najuticajnijih kompilacijskih ploča u istoriji rokenrola koje su originalno objavljene 1973. Punih pedeset godina kasnije pjesme sa (oba) dupla albuma izazivaju podjednako oduševljenje i divljenje, a na novom izdanju će biti ispravljena nepravda prema zanemarivanom Džordžu odnosno njegovom autorskom doprinosu, tako što će nekoliko njegovih pjesama biti pridodato, zatim čitav niz numera sa albuma „Revolver“ koji nije bio na pravi način zastupljen na kompilaciji, ali i aktuelna, „najnovija“ numera.

Ako dozvolimo sebi da budemo krajnje iskreni, a ja ću to ovom prilikom učiniti, moram(o) priznati  da „Now and Then“ ipak ne zaslužuje da se nađe na tom četverostrukom masterpisu - svojevrsnom muzičkom Panteonu, da se zakači međ vrhunce rok muzike i (u)opšte pop kulture, kako nekada tako i sada. A i ubuduće!