32. „Grad teatar“ sinoć je svečano otvoren na sceni između crkava, pozdravnim riječima direktorice renomiranog festivala, gradonačelnika Budve i poznatog glumca Dragana Mićanovića, nakon čega je izvedena iznenađujuće svježa a zastrašujuće aktuelna predstava „Romeo i Julija“ Bosanskog narodnog pozorišta.
PRVOKLASNO OTVARANJE - „ROMEO I JULIJA“ U ANGAŽOVANOM RUHU
Radikalno modernizovano čitanje Šekspirovog klasika, u minimalističkoj mada veoma maštovitoj režiji Selme Spahić, na pravi se način uklopilo u ovogodišnji koncept GT-a čiji je nezvanični moto „novo čitanje klasika“. Ova verzija „Romea i Julije“zadire duboko u balkanske podjele, patrijarhalne poglede i (povampirene) konzervativne svjetonazore, proširujući spektar značenja na nacionalne i vjerske rascjepe (o kojima svjedoči doku segment sa grupom naturščika koji ukratko kazuju svoja iskustva sa ljubavi koja se skriva ili zabranjuje). Paralelno sa razložnom, takoreći raskošnom angažovanošću, režiserka minuciozno oblikuje predstavu zavidno estetizovane forme, mrveći sve naznake sentimentalne ljubavne emocije ali ne gubeći izvornu, ponovo pronađenu tragiku i to kroz dekonstruisanu dramatiku i dobro poznat sukob dvije zavađene, zakrvljene porodice. Uz povremene komične otklone u pojedinim prizorima, upečatljivu i ujednačenu igru glumačkog ansambla, fascinantan scenski pokret i vrlo funkcionalnu muziku izvođenu uživo, Spahić kreira mladalačku, buntovničku, pop noir predstavu čiji gledalac biva aktivan sudionik koji svojom percepcijom, moralnim i inim nazorima, te sopstvenom maštom proširuje pažljivo postavljene stvari na sceni, kako svedene scenografije tako i tematske i idejne koordinate.
Prošle sedmice, na uglednom, prvenstveno pozorišnom festivalu “Grad teatar” u Budvi je izveden originalni autorski projekat Maje Pelević i Olge Dimitrijević “Sloboda je najskuplja kapitalistička riječ” koji je premijeru imao na prestižnom BITEF-u, prošle godine. Sa dramaturškinjom Majom Pelević, koja je poznato pozorišno ime mlađe generacije, porazgovarali smo o kapitalizmu, neoliberalizmu, socijalizmu Jugoslavije i Sjeverne Koreje, moći medijske i druge manipulacije kojom se i sama poslužila kao izvođač/ perfomer/glumica, zajedno sa koleginicom sa kojom je napisala i režirala komad. Isti počinje naizgled neobavezno, komičnim i satiričnim prikazom savremenog konzumerističkog društva i, na suprotnoj strani, predrasudama o jednoj nama potpuno nepoznatoj komunističkoj zemlji u kojoj su autorke boravile (tokom pripreme i početka rada na predstavi), a završava se u sasvim drugačijem tonu, razbijajući barem dio naših predrasuda u paramparčad i opominjući nas, gledaoce, da pokušamo da sagledamo stvari koje gledamo (cinici bi dodali: i život koji živimo). O stanju stvari u Srbiji i Crnoj Gori, Majinim i Olginim iskustvima iz Sjeverne Koreje, istinama i lažima u savremenom pozorištu, čitajte u intervjuu koji slijedi.
