LICORICE PIZZA – Pol Tomas Anderson
Više su nego velika očekivanja od novog ostvarenja PTA, autora maestralnih i istovremeno monumentalnih filmova kakvi su „Biće krvi“ ili „Magnolija“. Činjenica da u ovom filmu glumi jedna od članica pop atrakcije Haim nije jedan od jačih aduta, posebno ako se sjetimo ne baš inspirativne serije spotova koje je za tu superpopularnu američku grupu snimio legendarni režiser, ali ostatak glumačke ekipe izaziva respekt (Šon Pen, Bredli Kuper i Tom Vejts), uz dodatni kuriozitet – sin pokojnog Filipa Sejmura Hofmana u jednoj je od glavnih uloga. Priča je smještena u rane sedamdesete, kada mladi protagonisti odrastaju, uz muziku Dejvida Bouvija. Priželjkujemo lepršavnost i narativnu virtuoznost „Noći bugija“, romantičnost i komičnost a la „Pijani od ljubavi“, te stilizovanu dozu nostalgije uz klasike rok muzike iz tog perioda.
BELFAST – Kenet Brana
Neujednačena i kvalitetom nepouzdana ostvarenja Keneta Brane kao reditelja, za razliku od njegovih mahom vrhunskih glumačkih kreacija, nije dovoljan zalog za pretjeranu radost filmofila, ali prvi utisci kritičara, najave kako se navodno radi o njegovom najličnijem filmu, kao i crno-bijeli trejler – uvećavaju nadu da ćemo ponovo vidjeti film kakve je snimao na samom početku karijere – poput nezaboravno poetične i razigrane transpozicije Šekspirove komedije „Mnogo buke ni oko čega“ u filmski medij. Nostalgična atmosfera i dramatičnost ne tako davnog perioda iz burne istorije Sjeverne Irske skoro da su nespojivi elementi, ali ovaj neočekivan pristup, očito introspektivan, mogao bi ponuditi drugačiji, da ne kažemo kompleksniji uvid u dane stasavanja jedne generacije irske nacije. Ne zaboravimo činjenicu koja se nerijetko previđa, zbog Branine briljantne dikcije i poznavanja engleskog jezika – da je on rođen u Belfastu, gdje je odrastao u radničkoj porodici sve do svoje devete godine...
SPENSER – režija Pablo Larain
Potresan trejler za novi film čileanskog maestra upoznaje nas sa još jednim viđenjem Lejdi Di(jane), koji sva je prilika nadahnuto, glumi Kristen Stjuart, već dokazana kao vrlo talentovana a ne samo popularna, prelijepa mlada glumica. Larain je prije nekoliko godina magistrirao snimivši emocionalno razornu storiju o Džeki Kenedi, u danima uoči i neosredno nakon atentata na čuvenog američkog predsjednika, i iako film „Džeki“ nije dobio dovoljno priznanja niti pohvala koje svojim autentičnim angažmanom i snagom zaslužuje, pozicionirao se kao izuzetan filmski autor. U tom smislu njegova nova (pseudo)biografska storija vrlo lako bi mogla osvojiti srca šireg gledališta, što zbog same teme odnosno voljene heroine – princeze u obruču besprizorne britanske kraljevske elite i beskrupuloznih medija, što zbog ubjedljivosti i uzbudljivosti rediteljskog izraza.
BENEDETA - Pol Verhoven
Pol Verhoven takođe je režiser prepoznat po snažnim ženskim likovima, ali i uvijek beskompromisnim i nerijetko bestidnim filmovima.„Benedeta“ stiže u pravo vrijeme, tokom rađanja novih konzervativnih dogmi i to pod direktnim uticajem crkve i na našem podneblju, pa očekujemo ni manje ni više nego da djeluje kao prvoklasna subverzija i dobrodošla (filmska) perverzija. On to u svakom slučaju pokušava – tematizira lezbejsku vezu časnih sestara u jednom italijanskom manastiru, sred mračnog Srednjeg vijeka, a selektor Kanskog festivala na kome je premijerno prikazan (u)kazao je da Verhovenova najnovija erotska provokacija ima ne samo društvenu nego i političku oštricu. Jedva čekamo, priželjkujući još jednu kontroverznu stilsku bravuru jednog od krucijalnih autora evropskog filma.
TITAN – režija Žulija Dukorno
Pobjednički film ovogodišnjeg izdanja slavnog Kanskog filmskog festivala opisan je kao jedan od najkontroverznijih filmova u istoriji i dalje vodećeg filmskog festivala, što je titula koju (za mnoge ultra šokantni film) madmoazel Dukorno može s ponosom nositi. Oni koji su gledali njen prethodni film - prije pet godina nagrađen FIPRESCI nagradom na Kanu, kao i drugim uglednim festivalima – vidjeli su da već u debi ostvarenju mlada francuska rediteljka uranja duboko u suštinu koristeći se poetikom sirovog, ekstremno nasilnog i povrh svega seksualnošću kao moćnim stilskim sredstvom. Budući da se već u filmu „Sirovo“ na izvanredan način poigrala sadržajem i stilom, odnosno žanrom i značenjem, očekivanja od „Titana“ su ultimativna, kako od filmofila koji su puki ljubitelji horora, strave i užasa, tako i zahtjevnijih poznavalaca sedme umjetnosti koji iščitavaju (ne)skrivene i više no snažne poruke ispod slojeva njenog neobuzdanog autorskog izraza.
TRAGEDIJA MAGBETA – rež. Džoel Koen
Šekspirova antologijska, krvava tragedija puno puta je ekranizovana, ali će biti posebno zadovoljstvo pogledati kako je jedan od braće Koen, ovaj put solirajući i kao scenarista, prikazao zločinstvo, uopšte zlo na kraljevskom dvoru. Denzel Vošington i Frensis Mekdormand, glumačke su veličine čije interpretacije same po sebi podižu nivo filma koji je, pride, dobio -gotovo unisono- izuzetno pozitivne ocjene kritičara. Trejler nažalost ne otkriva previše, ali pomenimo samo da se sva radnja u čuvenoj drami dešava noću pa da stoga indicije o navodnom noir atmosferi itekako imaju smisla.
DON’T LOOK UP – rež. Adam Mekej
Leonardo DiKaprio i Dženifer Lorens još jedan su izvanredan glumački tandem, ojačan odličnom glumačkom ekipom u kojoj su i Kejt Blančet, Džona Hil, Meril Strip, Timoti Šalame... Film potpisuje Adam Mekej koji je u drugoj polovini prethodne decenije izrastao u jednog od uspješnijih, izuzetno angažovanih američkih reditelja. I njegovo novo djelo, kamuflirano u komediju sa elementima SF žanra, progovara o dubokim poremećajima današnje (ili možda svakidašnje) Amerike, kroz dogodovštine para protagonista koji, svrativši iz budućnosti, svim silama pokušavaju da upozore Zemljane da će se ta planeta sudariti sa kometom...Potencijalno jedan od najzabavnijih, najpametnijih filmova godine, na šta upućuju i prvi dostupni kadrovi.
Pored pomenutih dodajmo još i novu (melo)dramu Pedra Almodovara, koji je nanovo sarađivao sa predivnom Penelope, duže iščekivanu novu verziju kultne „Dine“ u režiji Deni(ja) Vilneva i na koncu još jednu oneobičenu, išćašenu komediju filmskog šarmera Vesa Andersona, što je u najkraćem prilično uzbudljiv bioskopski repertoar koji nas čeka do kraja godine.
